Οι προτάσεις στις οποίες κατέληξαν 15 καθηγητές και δεκάδες διδακτορικοί διαφορετικών ειδικοτήτων, αφορούν σε
πληθώρα παρεμβάσεων στους δρόμους, στις εγκαταστάσεις, στα συστήματα άρδευσης και φωτισμού, οι οποίες, όταν υλοποιηθούν, θα αλλάξουν το κακοποιημένο τοπίο του Κήπου, μετατρέποντάς τον σε αυτό που πραγματικά είναι: μία πράσινη όαση στο κέντρο της Αθήνας και ένα σύμβολο πολιτικής και πολιτισμού.
«Ο Κήπος, ο οποίος ήταν προέκταση των ανακτόρων όπου σήμερα στεγάζεται η Βουλή, σχεδιάστηκε σύμφωνα με δύο βασικές αρχές. Πρώτον, το “ανοιχτό βλέμμα”, δηλαδή η οπτική του πρόσβαση με τον Λυκαβηττό, την Ακρόπολη και τον Πειραιά. Δεύτερον, το αριστουργηματικό σύμπλεγμα των μονοπατιών, τα οποία δίνουν την αίσθηση στον επισκέπτη ότι έχει χαθεί και κάθε φορά που φτάνει στην άκρη ενός δρόμου τον περιμένει μία έκπληξη, όπως ένα αρχαίο μνημείο ή ένα εξωτικό σπάνιο φυτό», εξηγεί ο αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, δρ Γιώργος Παρμενίδης, ο οποίος μετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα. «Αυτά τα στοιχεία πρέπει να μείνουν αναλλοίωτα και να αναδειχθούν», τονίζει ο ίδιος.
Νερό από Γουδή
Η ανακαίνιση θα ξεκινήσει από το απαρχαιωμένο σύστημα που χρησιμοποιείται για την άρδευση του Κήπου.
Το νερό έρχεται από τις υπόγειες πηγές του Αγίου Θωμά στο Γουδή, χρησιμοποιώντας το αρχαίο υδραγωγείο που κατασκευάστηκε από τον Πεισίστρατο τον 6ο αιώνα π.Χ. και από υπεδάφιους αγωγούς που δημιουργήθηκαν την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Οι γνωστές λιμνούλες, οι οποίες λειτουργούν παράλληλα σαν δεξαμενές, θα βελτιωθούν τεχνικά και θα καθαριστούν, ενώ έμφαση θα δοθεί στην παρουσία και το άκουσμα του υδάτινου στοιχείου σε όλο τον χώρο του κήπου, αυξάνοντας την αίσθηση δροσιάς. Δεύτερη βασική προτεραιότητα είναι η αναβάθμιση του ηλεκτροφωτισμού, κυρίως στην περίμετρο του χώρου για λόγους ασφαλείας και λιγότερο εντός της έκτασης των 158 στρεμμάτων, αφού η πρόσβαση στο κοινό δεν επιτρέπεται μετά δύση του ηλίου.
Πράσινοι λαβύρινθοι, ξέφωτα, πέργκολες, γεφυράκια, κρήνες, γλυπτά και σκίαστρα θα αναδιαμορφώσουν το εσωτερικό, αντικαθιστώντας 566 κατασκευές των τελευταίων δεκαετιών που δεν συνάδουν με το περιβάλλον και τη φιλοσοφία του. «Τα δρομάκια, συνολικού μήκους 7,5 χιλιομέτρων, θα συντηρηθούν και μπορούν να επιστρωθούν με προσμίξεις φυσικών υλικών που δεν δημιουργούν λάσπη και σκόνη», συμπληρώνει ο αναπληρωτής καθηγητής Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ και συντονιστής του ερευνητικού προγράμματος, Κώστας Μωραΐτης. Στις άμεσες παρεμβάσεις περιλαμβάνεται η αποκατάσταση και επαναλειτουργία του εγκαταλελειμμένου Βοτανικού Μουσείου που στεγάζεται σε ένα πέτρινο διατηρητέο κτίριο του 19ου αιώνα, η κάλυψη του ρωμαϊκού μωσαϊκού με ένα στέγαστρο ελαφριάς κατασκευής που θα το προστατέψει από την έκθεση στο περιβάλλον και η αναδιαμόρφωση της πολυσύχναστης παιδικής χαράς.
Η παιδική χαρά θα επεκταθεί κατά 380 τετραγωνικά μέτρα και θα αποκτήσει περισσότερες κούνιες, τραμπάλες, έναν ιστό αναρρίχησης και άλλα παιχνίδια και σημεία άθλησης, προσβάσιμα στο σύνολό τους σε παιδιά με ειδικές ανάγκες. Στο κέντρο του χώρου, η επίκουρη καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Αριάδνη Βοζάνη προτείνει την κατασκευή ενός μεγάλου δεινόσαυρου, εμβαδού 58 τ.μ., ο οποίος λειτουργεί σαν παιχνίδι με σήραγγες για τους λιλιπούτειους επισκέπτες.
Της ΕΦΗΣ ΛΑΣΚΑ
ΠΗΓΗ: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=81231&catID=5
