"δυναμώνουμε" με τα συναισθήματά μας και εκείνα, με τη σειρά τους, να μπορούν να μεταφέρουν ένα "μήνυμα χωρίς λόγια" στους ανθρώπους που βλέπουν τη σύνθεσή μας.
Αλλά η αρχική ονομασία της Ikebana ήταν "ka-do", που σημαίνει "ο δρόμος των λουλουδιών", όπου το "Do" δεν είναι μόνο η εκμάθηση τεχνικών γνώσεων αλλά και ένας δρόμος αυτοπραγμάτωσης. "Η φιλοσοφία ενταγμένη στο μεταφυσικό και πνευματικό ταξίδι προς την ανακάλυψη του ποιοι πραγματικά είμαστε. Αυτό είναι το Do."
Η ιστορία της Ικεμπάνα ξεκινάει περίπου τον 6o αιώνα, όταν ο Βουδισμός πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία και χρησιμοποιούνταν προς τιμήν του Βούδα και διαφόρων τελετουργιών.
Αργότερα, κατά τον 15o αιώνα, έχουμε την εμφάνιση του πρώτου κλασικού Ικεμπάνα που ανεξάρτητα από την θρησκευτική προέλευσή του, μεταμορφώθηκε σε μια πιο δομημένη τέχνη αλλά και ελεύθερη, διατηρώντας τους συμβολικούς και φιλοσοφικούς αρμονικούς ήχους και ακολουθώντας κανόνες πλέον για την εφαρμογή του.
Το πρώτο σχολείο μάθησης Ικεμπάνα, λέγονταν Ικενόμπο και οι πρώτοι δάσκαλοι και σπουδαστές ήταν ιερείς και μέλη της αριστοκρατίας. Αργότερα όμως με τα χρόνια, η Ικεμπάνα διαδόθηκε παντού, δημιουργήθηκαν σχολές και πλέον θεωρείται μια καθαρή παραδοσιακή Ιαπωνική τέχνη ανοιχτή προς όλους και συμμετέχει σε φεστιβάλ και γιορτές της Ιαπωνίας.
Η Ικεμπάνα δεν είναι μια απλή τοποθέτηση λουλουδιών. Πρόκειται για μια πειθαρχημένη φόρμα τέχνης, η οποία χαρακτηρίζεται από την συμβίωση της φύσης με την ανθρωπότητα. Μια δημιουργική έκφραση, με την οποία ο άνθρωπος έρχεται σε άμεση επαφή με την φύση, την ομορφιά της , τους ήχους και τις δονήσεις της.
Τα υλικά της είναι άνθη, κλαδιά, φύλλα, χλόες και στόχος της είναι η μινιμαλιστική ομορφιά, ο απαλός συνδυασμός χρωμάτων, τα φυσικά σχήματα και η αρμονική φόρμα. Η Ικεμπάνα είναι πολύ περισσότερο από μια απλή φυτική διακόσμηση.
Σε γενικές γραμμές, η Iκεμπάνα στοχεύει, όχι στο να φέρει ένα πεπερασμένο κομμάτι της φύσης στο σπίτι, αλλά μάλλον στην υποβολή προτάσεων της όλης φύσης, με το να δημιουργήσει μια σύνδεση μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού περιβάλλοντος. Έχει την ίδια μονάδα μέτρησης και εκτίμησης με έναν πίνακα ζωγραφικής ή ένα γλυπτό.
Οι Ιάπωνες προσέχουν σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης ακόμα και στην αρχιτεκτονική, να φέρουν κοντά τα υλικά της φύσης με τον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Έχουν μια σχέση αγάπης και αρμονίας, γιατί από την φιλοσοφία τους, μόνο τότε υπάρχει ισορροπία.
Ακολουθούν πάντα μια μινιμαλιστική διάθεση, την οποία την βλέπουμε πολύ έντονα στα Ικεμπάνα. Φλερτάρουν με το κάθε υλικό ξεχωριστά και το τοποθετούν δημιουργώντας ένα τρίγωνο. Το τρίγωνο αυτό συμβολίζει είτε τον παράδεισο με την γη και τον άνθρωπο, είτε τον ήλιο με την σελήνη και την γη. Μια ισορροπημένη μορφή, που βασίζεται δε σε αρχαίες Ελληνικές και κινέζικες θεωρίες για το σύμπαν και την ανθρωπότητα. Από τον δικό μας Πυθαγόρα και την θεωρία της τετρακτύς και το τρίγωνο, μέχρι την ταοιστική θεωρία για την σχέση γης – σελήνης – ήλιου.
Οι Ιάπωνες γιορτάζουν διάφορες εποχιακές περιπτώσεις με ειδικές μορφές Ικεμπάνας. Από αυτές, οι πιο γνωστές είναι τα φεστιβάλ που ονομάζονται GOSEKKU. Τα λουλούδια που χρησιμοποιούνται σε αυτά τα φεστιβάλ είναι:
1. Πεύκο για την Πρωτοχρονιά (1 Ιανουαρίου)
2. Ροδακινιά για την Γιορτή των κοριτσιών (3 Μαρτίου)
3. Ίριδα για την Γιορτή των αγοριών (5 Μαϊου)
4. Μπαμπού για την Γιορτή των αστεριών (7 Ιουλίου)
5. Χρυσάνθεμο για τη γιορτή των χρυσάνθεμων (9 Σεπτεμβρίου)
Πηγή: προσαρμοσμένο από http://www.ikebanahq.org και http://threewise-monkeys.blogspot.com
ΠΗΓΗ: http://www.kipouroi.blogspot.com/
